بررسی افت شنوایی ناشی از سر و صدا در رانندگان تاکسی شهرستان فریدون کنار در سال ۹۲

زمینه و هدف: رانندگان در معرض عوامل زیان آور و آسیب های شغلی مختلفی میباشند. مهمترین اثر صدا افت شنوایی میباشد. محافظت از شنوایی رانندگان از جهت ایمنی و بهداشتی امری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین افت شنوایی رانندگان شهرستان فریدونکنار انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی 150 نفر از رانندگان انجام شد. آستانه شنوایی رانندگان با اودیومتر اندازهگیری و داده ها با استفاده از نرم افزار spss-17 آنالیز شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف مورد بررسی قرار گرفت. جهت مقایسه سطح و میانگین آستانه شنوایی از آزمونهای ویلکاکسون و کروسکال والیس استفاده شد. همبستگی بین متغیرها با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. یافتهها: این مطالعه نشان داد که میانگین سنی رانندگان تاکسی خطی و رانندگان آژانس به ترتیب 8/10± 5/43 و 3/8±7/40 سال و متوسط سابقه کار در دو گروه رانندگان تاکسی خطی و آژانس به ترتیب 94/9± 5/9 و 6/5±54/6 سال میباشد. میانگین سطح افت شنوایی گوش راست و چپ رانندگان به ترتیب در رانندگان آژانس برابر با 2/4±96/12 و 64/4±74/12 و در رانندگان تاکسی خطی برابر با 16/5±53/12 و 7/12±61/15 دسی بل بود. نتیجه گیری: وضعیت شنوایی رانندگان رضایت بخش بود. عدم ترافیک در خیابانها و کم بودن تعداد منابع آلودگی صوتی میتواند از دلایل اصلی پایین بودن مواجهه رانندگان این شهرستان با صدا باشد. میزان افت شنوایی در رانندگان تاکسی خطی بیشتر از رانندگان آژانس بود.